Something About Glorn(กลอน) 2

ในคราวที่แล้วได้กล่าวไว้ว่ากลอนที่มีความไพเราะนั้น ควรจะมีฉันทลักษณ์ที่ถูกต้อง มาในวันนี้จึงจะมาบอกต่อว่าฉันทลักษณ์ที่ถูกต้องนั้นเป็นอย่างไร

หลายท่านที่อ่านอาจจะคิดว่า ฉันทลักษณ์ของกลอนแปดนั้นคือการแต่งให้แต่ละวรรคมี 7-9 พยางค์ก็เป็นอันถูกต้อง แต่จริงๆแล้วในเรื่องฉันทลักษณ์นั้น จะมีเรื่องของเสียงวรรณ์ยุกต์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ดังนี้

1.วรรคสดับ(วรรคแรก) ลงท้ายด้วยเสียงใดก็ได้ที่ไม่ใช่เสียงสามัญ (จริงๆเสียงจัตวาก็ไม่ควร แต่หากจำเป็นก็พออนุโลมได้)
2.วรรค์รับ(วรรคที่สอง) ลงท้ายด้วยเสียงจัตวาจะถูกต้องและให้ความไพเราะที่สุด
3.วรรครอง(วรรคที่สาม) ลงท้ายด้วนเสียงสามัญ
4.วรรคส่ง(วรรคที่สี่) ลงท้ายด้วยเสียงสามัญ

จริงๆแล้วหากท่านผู้อ่านได้อ่านกลอนมาบ้างจะพบว่าไม่เสมอไปที่กลอนจะต้องยึดถือตามรูปแบบนี้ แต่เนื่องจากเป็นรูปแบบที่ทำให้เกิดความไพเราะในการอ่านมากที่สุด(ไม่ว่าจะเป็นการอ่านแบบร้อยแก้วหรือร้อยกรอง) จึงทำให้เป็นรูปแบบที่ได้รับความนิยมและแทบจะเป็นแบบบังคับในการลงเสียงไปแล้ว

ในคราวหน้าจะมาพูดต่อว่าถ้ามันไม่เป็นตาม 4 ข้อนั้นจะเกิดอะไรขึ้น แล้วมันจะยังเพราะอยู่หรือป่าว